துறவியாகப் போகிறேன்...!

வணக்கம் நண்பர்களே... இந்த "நம்முடைய" நினைப்பாலே தான் கூட்டுக் குடும்பம் இல்லையோ...? முறைக்காதே...! அடுத்த பதிவுக்கு அச்சாரம்ன்னு வைச்சிக்கோ... அந்த அச்சாரம் தான் இப்பதிவு... அந்தப் பதிவை வாசிக்கச் சுயநலம் தேவை...! எறும்புத் தோலை உரித்துப் பார்க்க யானை வந்ததடா...! நான் இதயத் தோலை உரித்துப் பார்க்க ஞானம் வந்ததடா... பிறக்கும் முன்னே இருந்த உள்ளம் இன்று வந்ததடா... இறந்த பின்னே வரும் அமைதி வந்து விட்டதடா... சட்டி சுட்டதடா... கை விட்டதடா... புத்தி கெட்டதடா... நெஞ்சைத் தொட்டதடா... நாலும் நடந்து முடிந்த பின்னால் - நல்லது கெட்டது தெரிந்ததடா... (படம் : ஆலயமணி)

அடேய் மனசாட்சி... புத்தி கெட்டுப் போச்சா...? அந்த "நடந்த நாலு" என்ன...?

நாலென்ன, எட்டு...! மனைவி, மக்கள், குடும்பம், நண்பர்கள் எல்லோரையும் விட்டுவிட்டு, வீடு, மனை, சொத்து, Blog எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட்டு துறவியாகப் போகிறேன்...! ஞானம் தேடிச் செல்லப் போகிறேன்... ஞானம் பெற வேண்டுமென்றால், காட்டுக்கோ, மலைக்கோ செல்ல வேண்டும் என்கிறார்களே...? எங்கே செல்வது...?

இதுவே குழப்பமா...? இதுலே ஞானம்...ம்... அகந்தையும், எதிலும் அதீத ஆசையும், அற்ப பொருட்கள் மீது மயக்கமும் இருந்தால் ஞானம்...ம்ஹீம்... மலை போல் எதுவென்றாலும் "காட்டுக்கோ" வேண்டாம்... "கத்துக்கோ..."

ம்ஹீம்... இங்கேயிருந்து வடக்கே காசிக்குச் சென்று விட்டு இமயமலை போவதா...? இல்லை தெற்கே பொதிகை மலை போவது நல்லதா...?

ஏனப்பா இந்த விபரீத ஆசை...? ஏதாவது வீட்டில் பிரச்சனையா...? கடனே வாங்க மாட்டியே... அப்படி ஏதேனும் மாட்டிக்கிட்டியா...? இல்லை உறவினர்கள், நண்பர்கள் என யாரையும் பிடிக்கவில்லையா...?

அதெல்லாம் ஒன்றுமில்லை... எல்லாம் நல்லாத்தான் இருக்கு... இருந்தாலும் ஞானிகளுக்கும் துறவிகளுக்கும் இந்த உலகில் தனி மரியாதை இருக்கிறது... அந்த மரியாதை எனக்கும் வேண்டும்... அதனால் தான் இமயமலைக்கோ, பொதிகை மலைக்கோ சென்று ஞானம் பெற்றுத் திரும்பப் போகிறேன்...!

கங்கைக்குப் போகும் பரதேசி² நீ நேத்து வரையிலும் சுகவாசி...! காசிக்குப் போகும் சந்நியாசி... உன் குடும்பம் என்னாகும் ? நீ யோசி... காசிக்கு காசிக்கு... காசிக்குப் போறேன் ஆள விடு... என்னை இனிமேலாவது வாழ விடு... இல்லறம் என்பது நல்லறமாகும், இதுவே வள்ளுவன் சொன்ன சொல்லாகும்² குடும்பத்தின் விளக்கு மனைவி என்றாகும், கோபத்தை மறந்தால் சொர்க்கம் உண்டாகும்...! பக்தியின் வடிவம் சன்யாசம், புண்ணியவான்கள் சகவாசம் - அதுவே சந்தோசம்...! சக்தியின் வடிவம் சம்சாரம், அவளே அன்பின் அவதாரம் - வேண்டாம் வெளி வேஷம்...! காசி நாதனே என் தெய்வம்... கட்டிய மனைவி குல தெய்வம்... மனைவியும் தெய்வமும் ஒன்றில்லை... மனைவி இல்லாமல் தெய்வம் இல்லை...! (படம் : சந்திரோதயம்) பாட்டு போதும்... என்ன சொன்னே...?

திரும்பப் போகிறாயா...? அப்படியே போயிடு... நாட்டுக்கு நல்லது... ஹிஹி... துறவியாக வாழ்வதற்கும், ஞானியாக உருமாறுவதற்கும் காட்டுக்கோ மலைக்கோ செல்ல வேண்டிய அவசியமில்லை... குடும்பத்தோடு இருந்து கொண்டே ஞானியாகலாம்... துறவியாகலாம்... குடும்ப வாழ்வில் குடும்பத்திற்காகவே வாழ்வதைக் கொஞ்சம் விரிவு படுத்தி.... ஊருக்காக, உலகிற்காக, சமூகத்திற்காக வாழத் தொடங்கினால்... அது கூட துறவு வாழ்வு தான்... ஞான வாழ்வு தான்... தம்முடைய சொந்த நலனைத் துறந்து பொதுநலனுக்காக வாழ்பவர்கள் அனைவருமே துறவிகள் தான்... எந்தப் பொருள் மீதும் பற்று வைப்பதைத் துறப்பவர்கள் அனைவருமே ஞானிகள் தான்...



⟪ © அழகன் ✍ புலமைப்பித்தன் ♫ மரகதமணி 🎤 S.P.பாலசுப்ரமணியம் @ 1991 ⟫
எனது வீடு எனது வாழ்வு என்று வாழ்வது வாழ்க்கையா...? இருக்கும் நாலு சுவருக்குள்ளே வாழு நீ ஒரு கைதியா...! தேசம் வேறல்ல தாயும் வேறல்ல ஒன்று தான்... தாயைக்காப்பதும் நாட்டைக்காப்பதும் ஒன்று தான்... கடுகு போல் உன்மனம் இருக்கக்கூடாது... கடலைப்போல் விரிந்ததாய் இருக்கட்டும்... உன்னைப்போல் எல்லோரும் என எந்நாளும் அதில் இன்பத்தை தேடணும்... ஜாதி மல்லி பூச்சரமே சங்கத்தமிழ் பாச்சரமே... ஆசையின்னா ஆசையடி அவ்வளவு ஆசையடி...

அழகான பாட்டு... கடுகு மனதைக் கடலாக்கு...! எங்கே கதையை காணாம்...?

ஒரு வீட்டில் ஞானி ஒருவர் வாழ்ந்து வந்தார்... அவர் வீட்டுக்குள் பட்டப் பகலில் ஒரு திருடன் நுழைந்து விட்டான்... ஞானியின் மனைவி வெளியே சென்றிருந்தார்... விலையுயர்ந்த பொருட்கள் எதுவும் கண்ணில் படவில்லை என்பதால், ஒரு அலமாரியில் இருக்கும் சின்ன பெட்டியை எடுத்துக் கொண்டு ஓடத் துவங்கினான்... சத்தம் கேட்டு இதைப் பார்த்த ஞானி, "எப்பா... கொஞ்சம் நில்லுப்பா..." என்றார்... திருடன் காதில் வாங்காமல் தலை தெறிக்கச் சந்து போனதெல்லாம் ஓடினான்... ஞானியும் விடுவதாக இல்லை... அவரும் விரட்டிக் கொண்டே ஓடினார்... கடைசியில் திருடனைப் பிடித்து விட்டார்... "ஏம்பா... இந்த வயசிலே என்னை இப்படியா ஓட வைக்கிறது..." என்று சொல்ல, "ஐயா என்னை மன்னிச்சிடுங்க... என்னுடைய வறுமை என்னைத் திருடனாகி விட்டது... இந்தாங்க உங்க பெட்டி" என்றான்... "தம்பி, நான் விரட்டி வந்தது உன்னைப் பிடிப்பதற்காக அல்ல... அந்தப் பெட்டியில் என்ன உள்ளது தெரியுமா...? பல நாள் உழைப்பில் வாங்கிய மூன்று பவுன் தங்கச் சங்கிலி... இதை நீ யாரிடமாவது விற்கும் போது மூன்று பவுனுக்கும் குறைவாக விற்று விடாதே... ஏமாந்து போகாதே... இதைச் சொல்லி விட்டுப் போகத்தான் வந்தேன்... நல்லாயிறு...!" என்று சொல்லி விட்டு நகர்ந்தார் ஞானி... உழைப்பே தெய்வம் என்று திருடன் மாறியதைச் சொல்ல வேண்டுமா நண்பர்களே...? ஊருக்கென்று வாழ்ந்த நெஞ்சம் சிலைகளாகலாம்... உறவுக்கென்று விரிந்த உள்ளம் மலர்களாகலாம்² யாருக்கென்று அழுதபோதும் தலைவனாகலாம்... மனம் மனம் அது கோவிலாகலாம்... மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம்² வாரி வாரி வழங்கும் போது வள்ளலாகலாம்... வாழை போலத் தன்னை தந்து தியாகியாகலாம்... உறுதியோடு மெழுகு போல ஒளியை வீசலாம்...(படம் : சுமை தாங்கி) அதனால் நண்பர்களே... பொருள் இருந்தும் இல்லாமல் போல் வாழ்வது தான் ஞானி... குடும்பத்திலிருந்தாலும் அவர்களுக்காக வாழாமல், சுயநலமில்லாமல் ஊருக்காக வாழ்பவர்கள் தான் துறவி...

நீங்கள் என்ன சொல்றீங்க நண்பர்களே...?
நான் இன்னும் முடிக்கலே... வாழ்க்கையே வானவில் தான்... பெற்றோர்கள் சுமை தாங்கி தான்... ஒளியை வீசி தன்னையே உருக்கிக் கொள்பவர்கள் தான்... ஆனால் அவர்களுக்கு வயதானவுடன் ஞானிகளாக மாறுவதும், துறவிகளாக ஆவதும் ஏன்...? வீட்டுத் திருட்டுப் பசங்களை என்ன செய்வது...? கதையில் வந்த ஞானியின் பெயரிலா வீடு இருந்தது...? இல்லையென்றால் முதியோர் இல்லங்கள், நல்வாழ்வு மையங்கள் ← இவை உருவாக → வாரிசுகளின் தவறா...? அவர்களை வளர்த்த ஞானி / துறவி மீது தவறா...?

நான் எப்போதோ முடித்து விட்டேன்... மேலே படத்திலுள்ள குறளே பதில்...!

---

புதிய பதிவுகளை பெறுதல் :

---

தொடர்புடைய எண்ணங்களின் வண்ணங்கள் சில :

முகநூல் மூலம் கருத்துக்களை பகிர :