மனதில் கனம் இருந்தால்...

எனக்கொரு சந்தேகம் : மடியில் கனம் இருந்தால் வழியில் பயம் இருக்கும் என்று சொல்கிறார்களே... இது காசு, பணம், நகைகள் வைத்து வந்த பழமொழியா...? இல்லை ஆசை, சூது, வஞ்சகம் போன்ற மனித குணங்களை வைத்து வந்த பழமொழியா...?

---

மானாபிமானந்தன்னை மறைவாக்கும் - நல்ல மாண்புடைய மக்களை மடையராக்கும் - மனித மானாபிமானந்தன்னை மறைவாக்கும் - நல்ல மாண்புடைய மக்களை மடையராக்கும்... வீணான யோசனைக்கே இடமாக்கும்...² - பல விபரீத செயல்களை விளைவாக்கும்... தன்னைத் தானே நம்பாதது சந்தேகம் - அதற்குச் சந்தர்ப்பம் சூழ்நிலை தாய் தந்தையாகும்...² தானே நம்பாதது சந்தேகம்...!



⟪ © தெய்வப்பிறவி ✍ உடுமலை நாராயண கவி ♫ R.சுதர்சனம் 🎤 C.S.ஜெயராமன் @ 1960 ⟫

---

நல்ல சந்தேகம்...! எந்தவித எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமல் நேர்முகத் தேர்வுக்குப் போனால், எந்தவிதமான பயமும் இல்லாமல் பதில்களைச் சொல்லலாம்... நடப்பதெல்லாம் நன்மைக்கே... இல்லேல்லே... நடப்பதெல்லாம் நம்மளாலே என்று, எல்லா பாரத்தையும் கடவுள் (நம் மனதின்) மீது போட்டு விட்டால், துக்கமில்லாத தூக்கத்தை அனுபவிக்கலாம்... எதாவது ஒரு விசயத்தை மனதில் போட்டு மறைத்து விட்டு, ஒன்றும் தெரியாது போல நேர் எதிரான காரியங்களைச் செய்தாலும், பயம் பற்றிக்கொண்டு தோல்விகளும் துன்பங்களும் பரிசாக வாங்கியும் கொள்ளலாம்; எப்படி வசதி மனசாட்சி ?!!!

ஆக, மடியில் கனம் என்பதை மனதில் கனம் என்று சொல்லலாமா...?

---

திருமாலின் அடியவர்களாகத் திகழ்ந்தவர் மச்சேந்திரர். அவருக்குச் சீடர் கோரக்கர். ஒரு நாள் இருவரும் காட்டு வழியே பயணம் செய்து கொண்டிருந்தனர்... அடர்ந்த காடென்பதால் பகற்பொழுது கூட இருட்டாக இருந்தது... இருவர் மட்டுமே நடந்து சென்று கொண்டிருந்தனர்... வழியில் எந்த மிருகமும் தென்படவில்லை... பறவைகளின் ஒலிகள் கூட கேட்கவில்லை... மச்சேந்திரர் தன் சீடரைப் பார்த்து, "இந்தக் காட்டில் திருடர்கள் பயம் ஏதும் உண்டா...? என்று கேட்டார்... இருவரும் துறவிகள்; இவர்களுக்கு எந்த பயமும் ஏற்பட வாய்ப்பேயில்லை... தன் குரு ஏனிந்த கேள்வியைக் கேட்டார் என்று யோசித்துக் கொண்டே நடந்தார் கோரக்கர்... சிறிது நேரத்தில் ஒரு குளக்கரை வந்தது... மச்சேந்திரர் தனது கையிலிருந்த துணி மூட்டையைச் சீடர் கோரக்கரிடம் கொடுத்து விட்டு, சிரமபரிகாரம் செய்து கொள்ள மறைவான இடத்திற்குச் சென்றார்... உடனே கோரக்கர் துணி மூட்டையை அவிழ்த்துப் பார்த்தார்... உள்ளே ஒரு தங்கக்கட்டி இருந்தது... இதனால் தான் குருநாதருக்கு அச்சம் வந்ததோ என்று கருதித் தங்கக்கட்டியைக் குளத்திற்குள் தூக்கி எறிந்து விட்டார்... பிறகு இருவரும் பயணத்தைத் தொடர்ந்தனர்... "சீடரே, இந்தக் காட்டில் திருடர்கள் பயம் ஏதும் உண்டா...? என்று நான் கேட்ட கேள்விக்குப் பதிலே சொல்லவில்லையே..." என்று கேட்டார் மச்சேந்திரர்... "குருநாதரே, திருடர் பயம் அந்தக் குளக்கரையிலேயே நீங்கி விட்டது" என்று அமைதியாகப் பதில் சொன்னார் கோரக்கர்...

---

பார்த்தாயா மனசாட்சி...? துறவிகளுக்குக் கூட மனதில் கனம் இருந்தால் மடியில் கனம் வரும்... மடியில் கனம் இருந்தால் வழியில் பயம் வரும்... சுவாமி விவேகானந்தர் : 'இவனை நம்பு அல்லது அவனை நம்பு' என்பது வேண்டாம்... முதலில் உன்னிடமே நீ நம்பிக்கை வை. எல்லா ஆற்றல்களும் உனக்குள்ளேயே உள்ளன... பயமில்லை... பயமில்லை என்று எப்போதும் முழங்கு; "பயம் கொள்ளாதே" என எல்லாரிடமும் சொல்; பயமே மரணம், பயமே பாவம், பயமே நரகம்... பயமற்றவனே இளைஞன்...!

அடடா... பிரமாதமா சொல்லிட்டே... பரிசோதனை செய்த மச்சேந்திரை பாராட்டுவதா...? ஆசைக்கு அடிமையாகாத சீடர் கோரக்கரைப் பாராட்டுவதா...? இல்லை இல்லை... உன்னை பாராட்டிடே இருக்கணும்...!

போச்சுடா...! இது ஆசை, சூது, வஞ்சகம் - இன்னும் பல கெட்ட குணங்களை விட மோசமாக மனதில் கனமாக இருந்து, நம்மைக் கெடுத்து விடுமே...! உண்மையான செயல் வீரர்களுக்குப் பாராட்டு என்பது தங்கக் கிரீடம் இல்லை, முள் கிரீடம் என்று எங்கோ படித்த ஞாபகம்... பாராட்டுவது என்பது ஒரு எளிய பண்பும், மனிதனுக்கு வேண்டிய முதன்மை குணமும் தான்... திட்டி வளர்க்கப்படும் குழந்தைகளை விட, பாராட்டி வளர்க்கப்படும் குழந்தைகளே சாதித்து வளருகிறார்கள்... பொதுவாக செயற்கரிய செயல்களைப் பாராட்டியே ஆக வேண்டும்... பல நல்ல குணநலம் வாய்த்தவர்கள் பாராட்டை ஒரு பொருட்டாகவே மதிப்பது கிடையாது... அதே போலத் தான் ஏச்சு பேச்சுகளும், குற்றச்சாட்டுகளும்...! இருந்தாலும் பாராட்டை ஏற்றுக் கொள்வதும் தவிர்ப்பதும் சாதனையாளர்களின் தனிப்பட்ட பண்பு குணநலன்... ஒரு சிறப்பான சம்பவத்தைக் கேள் :

---

ஆச்சார்யா வினோ பாபாவே காந்திய கோட்பாடுகளில் மிகவும் நம்பிக்கை கொண்டுள்ளவர்... அவருக்கு ஒரு நாள் காந்தியிடமிருந்து ஒரு கடிதம் வந்தது... ஆர்வத்தோடு பிரித்துப் படித்த வினோபாபாஜி , படித்த வேகத்திலேயே அந்த கடிதத்தை சுக்கல் சுக்கலாகக் கிழித்துப் போட்டார்... பக்கத்திலிருந்த நண்பர்கள் திகைத்துப் போய் ஏனென்று கேட்டனர்... அதற்கு அவர், "எனது மதிப்பிற்குரிய மகாத்மா அவர்கள், இந்தக் கடிதத்தில் என்னை அளவிற்கு அதிகமாகப் புகழ்ந்து, பாராட்டி எழுதி உள்ளார்கள்... அந்தப் புகழ் வார்த்தைகளுக்கு நான் தகுந்தவனா...? என்று எனக்குத் தெரியாது... இந்தக் கடிதத்தைக் கிழிக்காமல் வைத்திருந்தால், அவ்வப்போது எடுத்துப் படிக்கும் போதெல்லாம் ஆணவம் தலைக்கேறி விடும் என்பதில் எனக்குச் சந்தேகமேயில்லை... அதனால் கிழித்தெறிந்தேன்" என்றார்... ஆக, பாராட்டைப் பொருட்படுத்தாதவர்கள் பெருமைக்குரியவர்கள் - வினோ பாபாஜியைப் போல...! பாராட்ட மறக்காதவர்களும் பெருமைக்குரியவர்களே - மகாத்மாஜியைப் போல...!

---

(படம் : சந்திரமுகி) உன்னைப்பற்றி யாரும்... அட என்ன சொன்னால் என்ன...? இந்த காதில் வாங்கி அதை அந்த காதில் தள்ளு... மேகம் மிதந்தாலும் காகம் பறந்தாலும் - ஆகாயம் தான் அழுக்காக ஆகாதுன்னு சொல்லு... பூப்பந்தை யாரும் நீரில் பொத்தித்தான் வெச்சாலும் - பந்து வரும் நீரில் மிதந்து... அட உன்னை யாரும் ஓரம் கட்டித்தான் வெச்சாலும் - தம்பி வாடா வந்து தொடத்தான்... மூணாம் பிறை மெல்ல மெல்ல வெண்ணிலவாய் மின்னுவதை மின்மினிகள் தடுத்திடுமா...?

ரீப்பிட்டே மனசாட்சி...! எந்த விதத்திலும் கனமில்லா எளிமையான மனம் பெற்றால் சகலமெல்லாம் சந்தோசத்துடன் சிறகடித்துப் பறக்கலாம்...

---

வாழ்ந்து கெட்டவர்கள்...! யார் என்று அறிய இங்கே சொடுக்கித் தொடரலாம். அதற்கு முன் இந்தப் பதிவைப் பற்றி தங்களின் கருத்து என்ன...?

---

புதிய பதிவுகளை பெறுதல் :

---

தொடர்புடைய எண்ணங்களின் வண்ணங்கள் சில :

முகநூல் மூலம் கருத்துக்களை பகிர :