கல கல கலவெனச் சிரி... கண்ணில் நீர் வர சிரி...

இரவின் கண்ணீர் பனித்துளி என்பார்... முகிலின் கண்ணீர் மழையெனச் சொல்வார்... இயற்கை அழுதால் உலகம் செழிக்கும்... மனிதன் அழுதால் இயற்கை சிரிக்கும்… இயற்கை சிரிக்கும்... பிறக்கும் போதும் அழுகின்றாய்... இறக்கும் போதும் அழுகின்றாய்... ஒருநாளேனும் கவலை இல்லாமல் சிரிக்க மறந்தாய் மானிடனே...


⟪ © கவலை இல்லாத மனிதன் ✍ கண்ணதாசன் ♫ M.S.விஸ்வநாதன் 🎤 சந்திரபாபு @ 1960 ⟫

---

---

கேட்பொலியாக :


⟪ © ராஜா ராணி ✍ அ.மருதகாசி ♫ T.R.பாப்பா 🎤 N.S.கிருஷ்ணன், T.A.மதுரம் @ 1956 ⟫

---

இருக்கும் வரை சந்தோசமா இருக்கணும்... சாகும் போது கூட சிரிச்சுக்கிட்டே சாகணும்ன்னு பல பேரும் சொல்றாங்களே, இது சாத்தியமா...?

அதுக்கெல்லாம் கொடுத்து வைச்சிருக்கணும் மனசாட்சி... நல்லா சந்தோசமா இருக்கிறப்பவே வாய் விட்டு சிரிக்கும்ன்னு தோணுனாலும் கூட, நம்மகிட்டே பலபேரும் சிரிக்க மாட்டோம்... சிரிச்சா அடுத்தவங்க நம்மை தப்பா நினைச்சுடுவாங்க, இளக்காரமாக நினைச்சுடுவாங்கன்னு ஒரு எண்ணம்... இதிலே எங்கே சாகிற வரைக்கும் சிரிச்சுக்கிட்டே இருக்கிறது...? இந்த விக்கல், தும்மல், இருமல், கொட்டாவி, ஒன்னு + இரண்டு, இன்னும் பலதும் அடக்கிக்கிறது தான் இன்றைய நாகரீகமாக்கும்...!

நம்ம வீட்டு பக்கத்திலே இருக்கிற ஒருத்தர் சாகிறப்போ "ஹஹஹாஹா"-ன்னு சிரிச்சாராம்... "என்னங்க எல்லோரும் சாகப்போறேன்ன்னு வருத்தப்படுவாங்க, நீங்க சிரிக்கிறீங்க"ன்னு சுத்தி நின்னவங்க கேட்டிருக்காங்க... அதுக்கு அவர், "இதுவரைக்கும் பத்து லட்சம் ரூபா வரைக்கும் கடன் வாங்கியிருக்கேன்... எவனுக்குமே திருப்பித் தரலே... அதனாலே சாகிறப்போ சந்தோசமா சிரிக்கிறேன்..." அப்படீன்னு சொன்னாராம்...! மனிசனோட மகிழ்ச்சி எங்கு எப்படி இருக்கு பார்த்தியா...?

உன்னோட நகைச்சுவையைக் கேட்டு சிலர் அழுவார்... சிலர் சிரிப்பார்... நான் அழுதுகொண்டே சிரிக்கின்றேன்... கருணை பொங்கும் உள்ளம் - அது கடவுள் வாழும் இல்லம்... கருணை மறந்தே வாழ்கின்றார்... கடவுளைத் தேடி அலைகின்றார்... (படம் : பாவ மன்னிப்பு) தேடிக்கிட்டே இருக்க வேண்டியது தான்... சரி அதை விடு... அழுது கொண்டே பிறக்கும் மனிதன், அடுத்தவரை அழ வைத்து விட்டு மறைந்து விடுகிறான்... அழகைக்கும் அழுகைக்கும் இடையே சிரிப்பை எப்படித் தக்க வைப்பது...? உலகிலுள்ள மற்ற உயிரினங்களிருந்து மனிதனை வேறுபடுத்திக் காட்டுவதும், உயர்த்திக் காட்டுவதும் அவனது பகுத்தறிவும், சிரிக்கும் இயல்பும் தான்... ஆனால் இந்த இரண்டும் இல்லாமல் தவிக்கும் மனிதர்கள் நம்மிடம் ஏராளம்... உலக நிகழ்வுகள், வாழ்க்கை நிகழ்வுகள் அனைத்தையும் சகஜமாக எடுத்துக் கொள்ளும் மனநிலை நம்மிடம் தற்போது குறைந்து கொண்டே போகிறது...

இல்லை என்று சொல்லும் காலம் வந்துடும் போலிருக்கு...! ஏன்னா சிறு பொறியைக் கிளறி பெருந்தீ ஆக்குபவர்கள் தான் ஏராளம்...! ம்... படிப்பு, வேலை, பணம், வாழ்க்கை - எல்லாவற்றிலும் சிறுவயதிலிருந்தே மன அழுத்தம் நிழல் போல் என்றால், நம் அனைத்து செயல்களையும் கனமாகிக் கொண்டே போகிறது அல்லவா...? அதனால் தான் இயல்பாய் சிந்திப்பதற்கும், இயல்பாய் சிரிப்பதற்கும் கால அவகாசம் கிடைப்பதில்லை...! சிரிப்பே உலகின் மிகச்சிறந்த மருந்துன்னு கண்டுபிடிச்சு, இப்போ எல்லா நகரங்களிலும் சிரிப்பு கிளப்புகள் (HUMOROUS CLUBS) வருது...!

மருந்து சரி... கிளப் தகவலே சிரிப்பு வருது...! அப்புறம் சிந்திப்பதற்கு நேரம் தேவை... சிரிப்பதற்குமா...? எதற்கெடுத்தாலும் பரபரப்பு... எதற்கெடுத்தாலும் கோபம்... எதைப் பார்த்தாலும், யாரைப் பார்த்தாலும் வெறுப்பு... முக்கிய காரணம் அகந்தை எனும் அரக்கன்...! வயிறு வலிக்கச் சிரிப்பவர்கள் மனித ஜாதி... பிறர் வயிறெரிய சிரிப்பவர்கள் மிருக ஜாதி... மனிதன் என்ற போர்வையில், மிருகம் வாழும் நாட்டிலே... நீதி என்றும் நேர்மை என்றும் எழுதி வைப்பார் ஏட்டிலே...! (படம் ரிக்க்ஷாக்காரன்) சின்ன தடைகளுக்கும், தோல்விகளுக்கும் கூட வருத்தம் என்று, தொடர் எதிர்மறை இயல்புகளால் நம்மிடம் மகிழும் இயல்பு குறைந்து கொண்டே போகிறது... ஒரு மனிதனுக்குச் சிரிப்பும் சிந்தனையும் தான் உண்மையான சொத்துகள்... ம்... "இடுக்கண் வருங்கால் நகுக" என்று சொன்ன ஐயன், அடுக்கடுக்காகத் தொடர்ந்து துன்பம் வந்தாலும், மனம் தளராதவனிடம் துன்பம் துன்பப்படுகிறது என்கிறார்
அடுக்கி வரினும் அழிவிலான் உற்ற இடுக்கண் இடுக்கட் படும் (625)

---

கலைவாணர் என்.எஸ்.கிருஷ்ணன் அவர்கள் உயரிய வாழ்வியல் சிந்தனைகளோடு தரமான நகைச்சுவைகளைத் தமிழ்த் திரைப்பட உலகில் விதைத்தவர்... திரையில் தோன்றும் பல கலைஞர்களின் வாழ்க்கையைப் பார்த்தால், நிழலில் வேறாகவும் நிஜத்தில் வேறாகவும் தென்படுவார்கள்... கலைவாணர் அப்படிப்பட்டவர் இல்லை... வாழ்நாள் முழுவதும் சீர்திருத்தக் கருத்துகளால் மக்களைச் சிரிக்கவும் சிந்திக்கவும் வைத்தவர்... தன்னுடைய நிஜ வாழ்வில் வறுமையின் பிடியிலிருந்தாலும் அடுத்தவருக்குத் தாராளமாய் வாரி வழங்கிய வள்ளல்... உதவி என்று கேட்டு வந்தவரை என்றுமே வெறுங்கையோடு அனுப்பாதவர்... கலைவாணர் என்றும் சிரித்துக் கொண்டு இருப்பவர்... சுற்றி இருப்பவரைச் சிரிக்க வைத்துக் கொண்டு இருப்பவர்... சாகும் வரை சிரிப்பு... சாகும் போதும் சிரிப்பு என்று சொன்னால், அது கலைவாணருக்கே முழுக்க முழுக்கப் பொருந்தும்...

மரணப்படுக்கையில் மருத்துவமனையில் கிடக்கின்றார் கலைவாணர்... அவருடைய அன்புத் துணைவியார் T.N. மதுரம் அம்மா பார்க்கிறார்... "ஐயோ, உங்களை இந்த நிலையிலே பார்க்கிறப்போ எனக்கு தலைச் சுத்துது..." என்று சொன்னார்... அந்த வேதனை சூழ்நிலையிலும் கலைவாணர், "அடடே...! தலை சுத்துகிறதா...? ரொம்ப நல்லதாப் போச்சி மதுரம், இனிமே உன்னாலே உன் முதுகையும் தலை சுத்தும் போது பார்க்கலாம்...!" என்றார் சிரிப்புடன்...!

---

மரணப்படுக்கையிலும் மகிழவும், மகிழ்ச்சிப்படுத்தவும் தெரிந்தவர்களே உலகில் மகோத்துவ மாமனிதர்கள்...

சிரி சிரி சிரி சிரி சிரி சிரி சிரி சிரி... கல கல கலவெனச் சிரி... கண்ணில் நீர் வர சிரி... சிரிக்கத் தெரிந்த மிருகத்துக்கு மனிதன் என்ற பெயர்... சிரிக்க மறந்த மனிதனுக்கு மிருகம் என்ற பெயர்... சிரி சிரி சிரி சிரி சிரி சிரி சிரி சிரி... கல கல கலவெனச் சிரி... கண்ணில் நீர் வர சிரி... (படம் : ஆளவந்தான்)

ஒன்னே ஒன்னு சொல்லி முடிச்சிக்கிறேன்... சோகமா இருந்தாலும் சரி, சந்தோஷமா இருந்தாலும் சரி, அழுகையோ பீறிட்டு வருது...! அதை அடக்குவதால் மனதிற்கும் உடலுக்கும் ஏகப்பட்ட பிரச்சனைகள்... எனக்கென்னமோ இன்றைய சூழ்நிலையில்... "மனம் விட்டு அழுதால் கூட நோய் விட்டு போகும்"ன்னு சொல்றேன்... இனிய உலக மருத்துவர்கள் தின வாழ்த்துக்கள்... சரி நண்பர்களே... இப்போது மேலே சென்று Play பட்டனைச் சொடுக்கி, கீழே விழாமல்... கலகலவென... கண்ணில் நீர் வர சிரிப்பீர்கள்...!

நன்றி... தங்களின் கருத்து என்ன ?

---

புதிய பதிவுகளை பெறுதல் :

---

தொடர்புடைய எண்ணங்களின் வண்ணங்கள் சில :

முகநூல் மூலம் கருத்துக்களை பகிர :