நான் யார்...?

உறவார் பகையார்... உண்மையை உணரார்... உனக்கே நீ யாரோ...? வருவார் இருப்பார் போவார் - நிலையாய் வாழ்வார் யார் யாரோ...? நான் யார்...? நான் யார்...? நீ யார்...? நாலும் தெரிந்தவர் யார் யார்...? நான் யார்...? நான் யார்...? நீ யார்...? (படம் : குடியிருந்த கோவில்)

பாட்டிலே கேள்வியை ஆரம்பிச்சுட்டியா மனசாட்சி...?




⟪ © குடியிருந்த கோவில் ✍ புலமைப்பித்தன் ♫ M.S.விஸ்வநாதன் 🎤 T.M.சௌந்தரராஜன் @ 1968 ⟫
சமீபத்தில் ஒரு தத்துவ கட்டுரையும் படித்தேன்... பாடலும் வந்தது... கூடவே கேள்வியும் பிறந்து விட்டது...! ஆமா நான் யார்...? நான் யார்...?

க்கும்... வலையுலகில் "எங்கள் Blog" ஸ்ரீராம் ஐயா வைத்த பெயர் DD... உனது தாய் தந்தை பெயர் தனபாலன்... உங்கள் மனைவி மக்கள் பெயர்கள் இவை... நீ பிறந்த ஊர் இது... நீ படித்த படிப்பு இது... நீ பார்க்கும் வேலை இது... மகிழ்ச்சி தரும் உறவுகள்... கணக்கிலடங்கா அன்பான நட்புகள்... உன்னைப் பற்றி... உன்னைச் சுற்றி... இவ்வளவு இருக்க, இதென்ன புதுக் கேள்வி...?

நீ சொன்ன இவையெல்லாமா நான்...? இல்லை இவையெல்லாம் தவிர்த்த "நான்" தனியாக இருக்கிறதா...? எதுவும் புரியலையே சாமீ...!

அடேய்... கேள்விக்குப் பதில் சொல்லலாம்... கேள்விகளையே பதில்களாகக் கேட்டால் என்ன செய்வது...?

உன்னால் முடியும் தம்பி தம்பி... உனக்குள் இருக்கும் உன்னை நம்பி...² தோளை உயர்த்து... தூங்கி விழும் நாட்டை எழுப்பு² எதையும் முடிக்கும் இதயம் உன்னில் கண்டேன்... உன்னால் முடியும் தம்பி தம்பி...

சரி மனசாட்சி தம்பி... என்னுள் இருக்கும் உன்னை நம்பி ஆரம்பிக்கிறேன்... வானம் உங்கள் கைகளில் உண்டு... ஞானம் உங்கள் நெஞ்சினில் உண்டு... நான் என்று எண்ணாமல் நாம் என்று உறவு கொள்ளணும்... பாட்டின் முக்கிய வரி இது தான் தம்பி... "நான் யார்...?" என்கிற இந்தக் கேள்வி நீ மட்டும் புதிதாகக் கேட்ட கேள்வியில்லை... "நான் யார்?" என்னும் தேடலில் விளைந்த "அகந்தையாகிற நான்" என்கிற மூலம் ஏது...? என்பதை அறிவதற்கான முயற்சியை மதுரை திருச்சுழியில் வாழ்ந்த ரமணர், பல கேள்விகளைத் தனக்குள் கேட்டுக் கொண்டு தான் திருவண்ணாமலைக்கு ரயிலேறினார்... திருவண்ணாமலையில் வாழ்நாள் முழுவதும் தவமிருந்து, "நான் யார்..?" என்ற கேள்விக்கு விடை காண முயன்றார்... "நான் யார்..?" சொல்வதற்கும் கேட்பதற்கும் எளிய பதம் தான்... ஆனால் அதன் பொருள் ஆழம் அறிந்து தெரிந்து புரிவதற்கு அருந்தவம் செய்ய வேண்டும்...

இதோ பார்... இந்த விளையாட்டிற்கெல்லாம் நான் வரலே... ஒவ்வொரு மனிதனும் ஒவ்வொரு செயலின் போதும் "நான் யார்..?" எனக் கேட்டுக் கொண்டே முன்னேற வேண்டும் என்று சொல்கிறார்கள்... அதாவது தன்னை உணர்ந்தவனால் மட்டுமே தரணியை ஆள முடியும் என்று சொல்கிறார்கள்... தவம் அப்புறம்... புரிகிற மாதிரி "நச்"ன்னு ஒரு கதை சொல்லு...

---

ஒரு விவசாயி காட்டு வழியே போய்க் கொண்டிருந்த போது, ஒரு மரக்கிளையில் கழுகுக்கூடு ஒன்றைப் பார்த்தான்... அதற்குள் கழுகு முட்டை ஒன்று இருந்தது... தொட்டுப் பார்த்தான்... அப்போது தான் அதில் இடப்பட்டிருப்பதற்கான அடையாளமாக முட்டை கதகதப்பாக இருந்தது... கையோடு கழுகு முட்டையை வீட்டுக்கு எடுத்து வந்தான் விவசாயி... வீட்டில் கோழி முட்டைகளோடு அதையும் சேர்த்து வைத்து அடை காக்க விட்டான்... கோழி அடை காத்தது... கோழிக் குஞ்சுகளோடு கழுகுக் குஞ்சும் வெளியே வந்தது... கோழிக் குஞ்சுகளோடு குஞ்சுகளாய் அதுவும் இரை தேடிச் சென்றது... தானியங்கள், புழு பூச்சிகள் எனத் தின்று, கோழிகளோடு கோழியாய் கழுகும் வளர்ந்து வந்தது... அதற்குப் பறக்கத் தெரியவில்லை... கழுகுக்கான குணங்கள் ஒன்று கூட அதனிடம் இல்லை... இப்படியே வளர்ந்து முதுமைப் பருவத்தையும் அடைந்தது கழுகு... ஒரு வைக்கோல் போரின் ஓரத்தில் படுத்து ஒரு நாள் தலையை மட்டும் தூக்கி வானத்தைப் பார்த்தது... அங்கே வானத்தில் மிக உயரத்தில் மிக லாவகமாக ஒரு கழுகு வட்டமிட்டுப் பறந்து கொண்டிருந்தது... கீழே படுத்திருந்த கோழிக் கழுகு மனதிற்குள் பெருமூச்சு விட்டுக் கொண்டு சொன்னது : "ம்... நானும் கழுகாகப் பிறந்திருந்தால் இந்நேரம் அதைப் போல வானத்தில் உன்னத உயரத்தில் சுழன்று சுழன்று பறந்து கொண்டிருப்பேன்...! இப்படி அப்பாவி கோழியாகப் பிறந்து விட்டேனே...! எல்லாம் என் தலையெழுத்து...!"

---

பார்த்தாயா மனசாட்சி... கழுகாகப் பிறந்திருந்தும், தான் கழுகு என்பதை உணராத கழுகு, வானத்தில் பறக்கும் கழுகைப் பார்த்து ஏக்கப் பெருமூச்சு விடுகிறது... இது தான் தன்னை உணராத தன்மை... கழுகாகப் பிறந்திருந்தும், கழுகின் வலிமை தன்னிடம் இல்லை என்று உணராத நிலை...

ஒன்று மட்டும் நன்றாகப் புரிகிறது... வளரும் விதமும், வளர்த்த விதமும் தான் ஒருவரின் குணங்களையும் பண்புகளையும் தீர்மானிக்கிறது என்று...! ஒரு பரிசோதனைக்குக் கழுகு குஞ்சைப் போல, ஒரு குழந்தையையும் மாற்றி வளர்த்தால்... இந்தப் பாழாப் போன சாதியும் மதமும் மாற வழி பிறக்குமோ...?

ஏண்டா... பதிவு நல்லாத்தானே போயிட்டுயிருக்கு...? "நான்" என்பதை "நாம்" என்றாலே எல்லா வழியும் திறக்கும்...! பதிவின் விசயத்திற்கு வருவோமா...? வாழ்க்கையில் நம்மிலும் பலர் இப்படித்தான் தன் பலம் தெரியாமல் தடுமாறிக் கொண்டிருக்கிறோம்... ஒவ்வொரு வினாடியும் தன்னை உணர்ந்து கொண்டே இருப்பவன் மட்டுமே, செயல்களைச் செம்மையாகவும் வெற்றிகரமாகவும் செய்ய முடியும்... நம்மில் பலர் பலமிருந்தும், வளமிருந்தும் தோற்றுப் போவதற்கு முக்கியமான காரணம் என்ன தெரியுமா...? தன்னை உணராமையே ஆகும்... என்ன சொல்றே நீ...?



⟪ © உள்ளம் கேட்குமே ✍ வைரமுத்து ♫ ஹாரிஸ் ஜெயராஜ் 🎤 ஹரிஹரன் @ 2005 ⟫
இன்பத்தில் பிறந்து இன்பத்தில் வளர்ந்து... இன்பத்தில் மடிந்தவன் யாருமில்லை... துன்பத்தில் பிறந்து துன்பத்தில் வளர்ந்து... துன்பத்தில் முடிந்தவன் யாரும் இல்லை... இன்பம் பாதி துன்பம் பாதி... இரண்டும் வாழ்வின் அங்கம்... நெருப்பில் வெந்து நீரினில் குளித்தால் - நகையாய் மாறும் தங்கம்...! தோல்வியும் கொஞ்சம் வேண்டுமடி... வெற்றிக்கு அதுவே ஏணியடி...! ஒ மனமே... ஒ மனமே... (படம்: உள்ளம் கேட்குமே)

கேட்கிறேன் : தன்னை உணர்ந்தால்... தன்னை உணர்ந்து கொண்டே இருந்தால்... வாழ்வில் எல்லாச் செயல்களிலும் வெற்றியைத் தவிர வேறு என்ன வாய்க்கப் போகிறது...? ஆமா, ஏதோ ஒரு சின்ன செயலில் நம் பலத்தை உணர்கிற அந்த நேரம், கூடவே அகந்தை உட்படப் பல பலவீனங்கள் உடனே நமக்குத் தெரியாமல்-கவனி-நமக்குத் தெரியாமல் ஒட்டிக் கொள்கிறதே ஏன்...? பலவீனத்தையும் அறிய வேண்டாமா...? தன் பலவீனங்களையும் பலமாக்குவதே தான் வெற்றியின் ரகசியம்...?

எவ்வித துன்பங்கள் வந்தாலும், கடமை கண்ணியம் கட்டுப்பாட்டோடு தன்னிலை மாறாதவர்கள் சான்றாண்மை எனப்படும் கடலைப் போன்றவர்கள்... இது நம்ம ஐயனின் ரகசியம் :-
ஊழி பெயரினும் தாம்பெயரார் சான்றாண்மைக்கு
ஆழி யெனப்படு வார். (989)
உன்னை அறிந்தால்... நீ உன்னை அறிந்தால்... உலகத்தில் போராடலாம்... உயர்ந்தாலும் தாழ்ந்தாலும் தலை வணங்காமல் நீ வாழலாம்...

---

நண்பர்களே... நமக்குள் சொல்லவே கூடாத ரகசியம் இருக்கிறது... அது என்ன...? அறிய இங்கே சொடுக்கி வாசிப்பதற்கு முன் இப்பதிவைப் பற்றி தங்களின் கருத்து என்ன...?

---

புதிய பதிவுகளை பெறுதல் :

---

தொடர்புடைய எண்ணங்களின் வண்ணங்கள் சில :

முகநூல் மூலம் கருத்துக்களை பகிர :