கோபமுள்ள இடத்தை நிரப்புக

மனிதா உன் மனதைக் கீறி விதைப் போடு மரமாகும்... அவமானம் படுதோல்வி எல்லாமே உரமாகும்... தோல்வியின்றி வரலாறா? துக்கமில்லை என் தோழா... ஒரு முடிவிருந்தால் அதில் தெளிவிருந்தால்... அந்த வானம் வசமாகும்... (படம்: ஆட்டோகிராஃப்)


இந்த அவமானம், படுதோல்வி வந்தா தான், தெளிவான முடிவுக்கு நாம் வருவது எல்லாம் சரி தான்... ஆனா, அதுக்கு முன்னாடி இந்த கோபம் பொத்துக்கிட்டு வருதே... ஏன்...? ஆமா கோபம் - சரியா ? தவறா ?

வில்லங்க மனமே... ஏற்கனவே கோபத்தைப் பத்தி செய்கூலி, சேதாரம் இல்லாம ஒரு பதிவிலே பேசிட்டோமே...! (படம் : ஆண்டவன் கட்டளை) ஆசை கோபம் களவு கொள்பவன் பேசத்தெரிந்த மிருகம்... அன்பு நன்றி கருணை கொண்டவன் மனித வடிவில் தெய்வம்...

ஏஹே... அது பழைய நல்ல பாட்டு "மாறு மனமே மாறு" பாட்டையும் மாத்துறேன்...! மாறு - மாற்றம் ஒன்றுதான் மாறாதது... மாறுவதெல்லாம் உயிரோடு... மாறாததெல்லாம் மண்ணோடு... பொறுமை கொள்... தண்ணீரைக் கூடச் சல்லடையில் அள்ளலாம் - அது பனிக்கட்டி ஆகும் வரை பொறுத்திருந்தால்...! (படம் : கோச்சடையான்) போதுமாப்பா...? இது பொறுமை பற்றிய பதிவுன்னு வைச்சிக்கோ... பொறுமையாகவே கேட்கிறேன்...மனிசங்களுக்குக் கோபம் வருவது சரியா...? தவறா...? முதலில் உனக்குக் கோபம் வருமா...? அதை முதல்லே சொல்லு...!

எனக்கும் கோபம் வரும்... கோபமே வராமலிருந்தால் அவன் மனிசனாகவே இருக்க முடியாது... நினைச்சது நடக்கலேன்னா, இல்லே மத்தவங்க நான் நினைச்சது போல் நடக்கலேன்னா... அதே மாதிரி நாம சொல்றதை மத்தவங்க புரிஞ்சிக்கலையேன்னு புலம்பினா... (+vice versa) ஒன்றா இரண்டா... எடுத்துச் சொல்ல...? சொல்லிக் கொண்டே போலாம்... அப்ப எனக்கு வரும் பாரு கோபம்...! "யார்கிட்டே"ன்னு கேட்கலையே...? என் மீது தான்...! ஹா... ஹா... இதெல்லாம் கூட வீட்டுக்கு வெளியே தான்... வீட்டுக்குள்ளே "கப்சிப்"... அடுத்த வேளை சோறு கிடைக்கனுமில்லே...! அதனால் வீட்டில் எங்கும் எதிலும் அமைதி...! அடடா...! இங்கே 1330-வது குறளை சொல்ல மறந்துட்டேனே...!

ஜோக்கு...? நல்லவேளை மூஞ்சிப்புத்தக ஸ்டேசஸ்சு, வாட்ஸ்அப்பு-ன்னு போய் மூழ்கியிருந்தா, முகம் வீங்குகிற அளவுக்குக் கோபம் வந்திருக்கும்...! ஆனாலும் உன் மனசாட்சி என்பதால் ஒரு உண்மையை சொல்றேன்... அது என்னான்னா "திருக்குறளில் எந்த அதிகாரம்...?-ன்னு கண்டுபிடிங்க பார்க்கலாம்...! ன்னு 10 காதல் பாடல்களோடு பதிவு போட்டோமில்லே... முக்கியமான விசயத்தை அங்கே சொல்ல மறந்துட்டேன்... அது என்னான்னா "பாடல் வரிகளை வாசிக்கும் போதே தெரியவில்லையா நண்பர்களே... அறத்துப்பால், பொருட்பால் கிடையாது, ஆக மீதம் உள்ள காமத்துப்பால் - 25 அதிகாரத்தில் கண்டுபிடியுங்கள்" என்று...! வாசிப்பவர்கள் அனைவரும் ஒரு நிமிடம் குறளை கையில் எடுத்து இருந்தால், சரியாகச் சொல்லி இருப்பார்கள்... ம்... இப்போது என்ன செய்வது...?

அடேய் இது கோபம் மாதிரி தெரியலே... வருத்தம்...! நான் கோபப்பட்றேன் பாரு : கோயில் இல்லா ஊரில் குடியிருக்க வேண்டாம் - இது பழைய பழமொழி, குறள் இல்லா வீட்டில் குடியிருக்க வேண்டாம் - இது என்னோட புதுமொழி...! ஹா... ஹா... 5 நண்பர்கள் சரியாகச் சொல்லி உள்ளார்களே... சந்தோசப்படு...! அவரவர் சூழ்நிலையில் நின்று யோசித்தால் கோபம் "சுழியம்"

ம்... கோபத்திலே வர்ற வார்த்தைகளும் எழுத்துகளும் சில நாட்கள் கழித்து, நம்மைப் பார்த்து கெக்கேபிக்கேன்னு சிரிக்கும்ன்னு எனக்கு புரியுது... ஐம்பதில் வளையாதது எல்லாம் ஐந்தில் வளைந்தே இருக்காது... ஐம்பதிற்கு மேல் வளைய வாய்ப்பும் தராது மனசு...! மல்லாந்து படுத்துக் கொண்டு எச்சில் துப்பலாமா...? வீண் குறைகள் சொல்வதும் கோபமும் சில சமயம் அப்படித்தான்... சரி விசயத்திற்கு வா... சின்ன சின்ன விசயங்களுக்கெல்லாம் கோபம் வருவது சரியா...?

தவறே தான்... இதிலென்ன சந்தேகம்...? மறைமுகக் கோபங்கள் மறைந்தே போகணும்... புரியாத கோபங்கள் புதைந்தே போகணும்... மனித குணங்கள் நவரசங்களும் பொருந்தியது... அவற்றில் கோபம் என்பதும் ஒரு அம்சம்... நமக்கு வருகின்ற கோபம் தன்மானம் கருதுவதாக, பொது நலம் பேணுவதாக இருந்தால், அது பல வேளைகளில் சரியானதாகவே இருக்கும்...

க்கும்... நல்லாச் சொன்னே போ... என்ன எதுன்னு அறிந்து தெரிந்து புரியாம, உள்ளே புகுந்து, குழு குழுவாகப் பிரிந்து, இதிலே எங்கே பொது ? எங்கே நலம் ?

அது, தானே நீர்த்துப் போய் ஒரு நாள் ஒன்று சேர்ந்து விடும்... சின்ன சின்ன விசயங்களுக்கெல்லாம் கோபத்தை வெளிப்படுத்திக் கொண்டு இருந்தால், நம்முடைய ஆற்றல் தான் வீணாகிக் கொண்டு இருக்கும்... "சிறுமை கண்டு பொங்குவாய்... வா வா வா..." என்றார் பாரதி... இதைத் தார்மீக கோபம் என்றும் கூறுவார்கள்... கோபம் அறம் சார்ந்ததாக இருக்க வேண்டும்... அநீதி என்று உறுதியானதுடன் "ரௌத்திரம் பழகு..." அதைப் பக்குவமாக வெளிப்படுத்த வேண்டிய இடத்தில், வெளிப்படுத்த வேண்டிய நேரத்தில் வெளிப்படுத்த வேண்டும்... அவசரப்பட்டால் நீ சொன்ன மாதிரி வீண் குழுக்கள் உருவாக்கி, பெயருக்கென்று ஒற்றுமை இருக்கும்...! ஒரு நிகழ்வு:-

---

இங்கே ஒருவருக்கு அடங்காத கோபம் உண்டு... அந்தக் கோபம் அணையாத நெருப்பாய் அவர் நெஞ்சத்தில் தணலிட்டு எரிந்து கொண்டு தான் இருந்தது... எப்போது எங்கு எப்படி வெளிப்படுத்த வேண்டும் என்பது அவருக்குத் தெரிந்திருக்கிறது... சின்ன சின்னச் சங்கடங்களுக்கெல்லாம் அவர் பொறுமையே காத்தார்... ஒரு நாள் கப்பலில் சென்று கொண்டிருந்தார்... இதைப் பார்த்த இன்னொருத்தர் வருவோர் போவோரிடமெல்லாம் அவரைப் பற்றி அவதூறாகத் திட்டிக் கொண்டே இருந்தார்... திட்டியது போதாதென்று, அவரைப் பற்றித் திட்டி திட்டி வெள்ளைத்தாள்களில் எழுதி, நாள்தோறும் நேரில் சென்று அவரிடமே கொடுக்கவும் செய்தான்... அவரும் எழுதித் தரும் தாள்களை அமைதியோடு வாங்கிப் பார்த்து வைத்துக் கொள்வார்... நாள்தோறும் எழுதி தரும் தாள்களின் எண்ணிக்கை பெருகியது... கத்தை கத்தையாகக் கொடுக்கத் துவங்கினான்...!

---

---

இங்கே தான் நம்ம வள்ளுவர் வர்றார்... "வள்ளுவரே... கோபமுள்ள இடத்தை நிரப்புக" அதற்கு அவர் "பொறை உடைமை அதிகாரத்திலே என்ன சொல்லிருக்கின்னா, வரம்பு கடந்து மத்தவங்க செய்ற தீங்கை எப்போதும் பொறுத்துக் கொள்வதெல்லாம் ஒரு புறம் இருக்கட்டும்... அதை விட அந்தத் தீங்கைச் சுத்தமா மறந்துட்டோம்ன்னா, அது தான் சிறந்த பண்பு... பொறுத்தல் இறப்பினை என்றும் அதனை மறத்தல் அதனினும் நன்று (152) அப்புறம் கோபத்தைப் பற்றிய எழுதிய "வெகுளாமை" அதிகாரத்தில் குறள் எண் 303-லிலும் இதைத்தான் சொல்லியிருக்கிறேன்..." அப்படின்னு சொல்லிட்டார்... சரி... இப்போ இங்கே என்ன நடந்ததுன்னு பார்ப்போம்...!

---

---

அவன் எவ்வளவு கொடுத்தாலும் புன்னகையோடு வாங்கிக் கொள்வார்... "உங்களுக்குக் கோபமே வராதா...?" பொறுக்க முடியாமல் ஒரு நாள் கேட்டான் அவன்... அதற்கு அவர் கலகலவெனச் சிரித்துக் கொண்டே சொன்னார், "கோபமா....? உங்கள் மீதா...? நீங்கள் நாள்தோறும் நிறையத் தாள்களைத் தருகிறீர்கள்... அதுவும் ஒரு பக்கமாகவே எழுதித் தருகிறீர்கள்... தாள்கள் கிடைக்காத இந்தக் கப்பலில், நீங்கள் கொடுக்கும் தாளின் மறுபக்கம் எனக்கு மிகவும் பயன்படுகிறது... மேலும் தாள்களை ஒரு குண்டூசியால் இணைத்து வேறு தருகிறீர்கள்... நாள்தோறும் எனக்கு ஒரு குண்டூசியும் கிடைக்கிறது... எனவே நாள்தோறும் தாள்களும் குண்டூசிகளும் தரும் உங்கள் மீது எனக்கு எப்படிக் கோபம் வரும்...?" என்றார்...

சரி... குறள் விளக்கம் புரியுது... அந்த இருவர் யார்...?

அடிமை இந்தியாவை அலங்கோலப்படுத்திக் கொண்டிருந்த வெள்ளையர் அரசாங்கம் மீது, அடங்காத கோபம் கொண்டவர்... ஆனால், அந்தக் கோபத்தை அகிம்சையின் மூலமாகச் சாத்வீக முறையில் அவ்வப்போது வெளிப்படுத்திக் கொண்டே இருந்தவர்... முதல் வட்ட மேசை மாநாட்டில் கலந்து கொள்வதற்காகக் கப்பலில் லண்டன் சென்று கொண்டிருந்த காந்திஜி தான் அவர்... எங்குச் சென்றாலும் தன் அன்றாடக் கடமைகளில் ஒன்றான ராட்டையில் நூல் நூற்பதை கைவிடுவதே இல்லை... நாள்தோறும் கப்பலின் மேல் தளத்தில் ராட்டையில் நூல் நூற்றிக் கொண்டிருக்கும் போது, ஒரு வெள்ளைக்காரன் செய்த சங்கடங்கள் தான் இவை...!

கோபம் இருக்கும் இடத்தில் தான் குணம் இருக்கும் என்பதை விட, நல்ல குணங்கள் உள்ள இடத்தில் தான் கோபமும், போராடி வெற்றி பெறும் வரையில் அமைதியும் எளிமையும் இருக்கும்ன்னு புரியுது...!

அந்த எளிமையோடு எதிலும் பொறுமை இருந்தால், எதுவும் கலாம் ! சாதிக்கலாம் !! பிரமாண்டமாகச் சாதிக்கலாம் !!!



⟪ © கடவுளைக் கண்டேன் ✍ கண்ணதாசன் ♫ K.V.மகாதேவன் 🎤 P.சுசீலா @ 1963 ⟫

தீபத்தை வைத்துக் கொண்டு திருக்குறளும் படிக்கலாம்... தீயைக் கொண்டு மூடரெல்லாம் ஊரைக் கூட எரிக்கலாம்... கோபம் மட்டும் அடங்கி விட்டால் கோபுரத்தில் ஏறலாம்... குணமிருந்து மனமிருந்தால் கடவுளாக மாறலாம்... கண்ணிரண்டு காலிரண்டு கையிரண்டு படைத்தான்... கட்டி வைத்துக் காப்பதற்கு மனது ஒன்றைச் சமைத்தான்... நினைத்துப் பார்க்க மறந்து விட்டால் முரட்டுத்தனம் வளரும்... முரட்டுத்தனம் நிறைந்தவனை உலகமெல்லாம் பழிக்கும்... காற்றின் வேகம்தனை அடக்கி சுதி கொடுத்தால் பண் பாடும்... மலைக் கல்லைக் கூட மலரைப் போலச் செதுக்கி வைத்தால் வண்டாடும்... ஆற்று வெள்ளம் மடையில் வந்தால் பயிர்கள் கோடி உண்டாகும்... ஆத்திரத்தில் அறிவு கண்டால் உலகமெங்கும் கொண்டாடும்...

நன்றி நண்பர்களே... ஹலோ.. யாருங்க அது...? முந்தைய பதிவுக்குச் சென்று சரியான குறள் அதிகாரம் என்னான்னு சொல்ல போறீங்களா...? அதுக்கு முன்னாடி இந்தப் பதிவு பற்றி தங்களின் கோபம் என்ன...?

---

புதிய பதிவுகளை பெறுதல் :

---

தொடர்புடைய எண்ணங்களின் வண்ணங்கள் சில :

முகநூல் மூலம் கருத்துக்களை பகிர :