உண்மையா...? பொய்யா...?

நண்பர்கள் பகைவர்கள் யாரென்றும்... நல்லவர் கெட்டவர் யாரென்றும்...² பழகும் போதும் தெரிவதில்லை - பாழாய்ப் போன இந்தப் பூமியிலே... முகத்துக்கு நேரே சிரிப்பவர் கண்கள் முதுகுக்குப் பின்னால் சீரும்... முகஸ்துதி பேசும், வளையும், குழையும்... காரியமானதும் மாறும்... ம்... காரியமானதும் மாறும்... (படம் : நாடோடி) ஏம்பா இப்படி இருக்காங்க...?


நாம பழகினது அப்படி இருக்கலாம்...! நல்லது கெட்டதுன்னு பலதையும் தெரிய வைச்சதுக்கு நாமே தான் நன்றியோடு இருக்கணும்...! தண்ணீர் தணல் போல் எரியும் - செந்தணலும் நீர் போல் குளிரும்² நண்பனும் பகை போல் தெரியும் - அது நாட்பட நாட்படப் புரியும்... நாட்பட நாட்படப் புரியும்... உள்ளம் என்பது ஆமை - அதில் உண்மை என்பது ஊமை... சொல்லில் வருவது பாதி - நெஞ்சில் தூங்கிக் கிடப்பது மீதி... உள்ளம் என்பது ஆமை - அதில் உண்மை என்பது ஊமை... (படம்: பார்த்தால் பசிதீரும்) சொல்ல வந்த உண்மையான விசயம் வேறே போலிருக்கே...! என்ன அது...?

உண்மையை முடிவில் கேட்கிறேன்... நாட்பட நாட்படத் தான் எல்லாம் புரிகிறது என்பது சரி தான்... இப்போ கேள்வி : கேள்விப்பட்ட தகவல்களால் நாம் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிற... கவனி... நினைத்துக் கொண்டிருக்கிற 1) நல்லவர்கள் கூட கெட்டவர்களாக இருக்கிறார்கள்... அதே போல் 2) கெட்டவர்கள் கூட நல்லவர்களாக மாறி விடுகிறார்கள்... அப்படியானால் ஒருவரை நல்லவர் என்றும், கெட்டவர் என்றும் எப்படித் தீர்மானிப்பது...?

அடேய்... நம் மனதைப் பொறுத்துத் தான் அனைத்தும் அமையும்...! ஒருவருக்கு நல்லவராகத் தெரியும் ஒருவர், இன்னொருவருக்குக் கெட்டவராகத் தெரிவார்... நல்லவர் கெட்டவர் என்பதை அளந்து அறிவிக்க நாட்டில் எந்த அளவு மானியும் கிடையாது... பார்ப்பவர்கள் தங்களை அளவுகோலாக வைத்துக் கொண்டே, அடுத்தவரை அளந்து பார்த்து முடிவு எடுத்து விடுகிறார்கள்... இந்த நாட்டில் மகாத்மா காந்திக்கும் விமர்சனங்கள் உண்டு... இராவணனுக்கும் புகழ் பக்கங்கள் உண்டு...! கதை கட்ட ஒருவன் பிறந்துவிட்டால் - கண்ணகி வாழ்விலும் களங்கமுண்டு... காப்பாற்றச் சிலபேர் இருந்து விட்டால் - கள்வர்கள் வாழ்விலும் நியாயமுண்டு... கோட்டுக்குத் தேவை சிலசாட்சி... குணத்துக்குத் தேவை மனசாட்சி - உன் குணத்துக்குத் தேவை மனசாட்சி... ஹலோ மனசாட்சி... உலகம் ஆயிரம் சொல்லட்டுமே... உனக்கு நீதான் நீதிபதி...! மனிதன் எதையோ பேசட்டுமே... மனசை பாத்துக்கோ நல்லபடி - உன் மனசை பாத்துக்கோ நல்லபடி... (படம்: அருணோதயம்) இப்போ இதைப் படி...!

---

ஒரு கிராமத்தில் ஒரு மரத்தடியில் காலை நேரத்தில் ஒருவர் அயர்ந்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தார்... அந்த வழியாகப் போய்க் கொண்டிருந்த விறகு வெட்டி அவரைப் பார்த்து, "கடுமையான உழைப்பாளி போலத் தெரிகிறது... அதனால் தான் இவ்வளவு அயர்ந்து தூங்குகிறார்...!" என்று சொல்லி விட்டுப் போனார்... பிறகு அந்த வழியாக ஒரு திருடன் வந்தான்... "இவன் பெரும் திருடனாக இருப்பான் போலிருக்கிறது... அதனால் தான் இரவு முழுவதும் வீடுகளில் திருடி விட்டு, இப்போது பகலில் இங்கு வந்து தூங்குகிறான்..." அடுத்து வந்த குடிகாரன், "ஆத்தாடி, இவன் நம்மை விடப் பெரும் குடிகாரனாக இருப்பான் போலிருக்கே...! அதனால் தான் இவ்வளவு காலையிலே மூச்சு முட்டக் குடித்து விட்டு, இப்படி முழி பிதுங்கத் தூங்குகிறான்...!" என்று சொல்லி விட்டுத் தள்ளாடிச் சென்றான்... பிறகு அங்கே ஒரு துறவி வந்தார்... "ஆகா...! இங்கே ஒரு முற்றும் துறந்த ஒரு முனிவர் தூங்குகிறார்... உலகப்பற்று எதுவும் இல்லாமல் இருந்தால் தான், இந்தக் காலை நேரத்தில் இவ்வளவு ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் ஈடுபட முடியும்..." என்று உறங்கியவரைப் பார்த்து வணங்கி விட்டுச் சென்றார்...

---

பார்த்தாயா... ஒரே மனிதர்...! எந்தச் செயலும் இல்லாமல் உறங்கிக் கொண்டிருக்கிறார்... ஆனால் அவர் விறகுவெட்டிக்கு உழைப்பாளியாகவும், திருடனுக்குத் திருடனாகவும், குடிகாரனுக்குக் குடிகாரனாகவும், துறவிக்குத் துறவியாகவும் தென்படுகிறார்... அவரவர் சூழ்நிலைக்கு இருக்கும் மனதைப் பொறுத்து, பார்க்கும் காட்சிகளும் சிந்தனைகளும் மாறும்...! முடிவாக ஒருத்தர் நல்லவரா, கெட்டவரா அல்லது நேர்மையானவரா இல்லை நீதி நெறி தவறினவரா என்பதெல்லாம் அவரவருக்குப் பின் எஞ்சி நிற்கும் புகழாலும் பழியாலும் அறிந்து கொள்ளலாம்... இருக்கும் போதே அறிந்து கொள்ளணுமா...? அவரவர் பிள்ளைகளின் ஒழுக்கம் மூலம் எளிதாகக் கண்டு கொள்ளலாம்ன்னு நம்ம வள்ளுவர் சொல்கிறார் :-
தக்கார் தகவிலர் என்பது அவரவர்
எச்சத்தாற் காணப் படும். (114)

அதனாலே, "நமக்கு நாமே நல்லவராக இருப்பதே நல்லது" - இப்படிச் சொல்லப் போறேன்னு தொடர்ந்து வாசிக்கிற வாசகர்கள் அனைவருக்கும் தெரியும்...! எந்த அளவுகோலாயினும் வைச்சிக்கோ... எனக்கொரு உண்மை தெரிந்தாகணும்...! உண்மைக்கும் பொய்க்கும் எவ்வளவு தூரம்...?

அதானே குழப்பத்தைக் காணமேன்னு பார்த்தேன்...! நான்கு விரற்கடை தூரம்...

கண்ணால் காண முடியாத உண்மைக்கும் பொய்க்கும் இடையே நான்கு விரற்கடை தூரம் என்கிற அளவையால் எப்படிக் கூற முடியும்...?

காதால் கேட்பவையெல்லாம் உண்மையானதுன்னு சொல்ல முடியாது... அதைக் கண்களால் பார்த்தே உண்மை என்று உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும்... பிறகு சந்தேகம் வந்தால் தீர விசாரிக்கவும் வேண்டும்...! ஆக, காதால் கேட்பதைப் பொய்யா...? அல்லது உண்மையா...? என்பதைக் காதிலிருந்து நான்கு விரற்கடை தொலைவிலுள்ள கண்கள் மூலமே தெரிந்து கொள்ள முடியும்... எனவே உண்மைக்கும் பொய்க்கும் இடையே உள்ள தூரம், நான்கு விரற்கடை தூரம்... வேணுமின்னா கட்டை விரலை மடக்கி விட்டு வைச்சிப் பாரு...!

"க்கும்... எழுதும் போது என்ன கவலை ?"-ன்னு வீட்டிலே கேட்கிறாங்க...! கண்டுபிடிச்சிட்டேன்...! இந்தக் கதை எல்லோருக்கும் தெரியும்... அதாவது அக்பருக்கு ஏற்பட்ட சந்தேகத்தைத் தீர்த்து வைத்த பீர்பால் கதையைக் கூறினாயே, அதைக் காதால் கேட்டேனே, அது உண்மையா...? பொய்யா...?

அடேய்... எங்கேடா நடையைக் கட்டுறே... அந்த மரத்தடியில் தூங்கிப் பார்க்க + கேட்கப் போகிறாயா...? ஹா... ஹா... கேள்விகளால் மட்டுமே உண்மைகள் வெளிச்சமிடுகின்றன + சில சிந்தனை பதிவுகளும் வருகின்றன...! கூடவே :-

பூமியில் இருப்பதும் வானத்தில் பறப்பதும் அவரவர் எண்ணங்களே...! இருக்கும் இடம் எதுவோ...? நினைக்கும் இடம் பெரிது...! போய்வரும் உயரமும் புதுப்புது உலகமும் அவரவர் உள்ளங்களே...!



⟪ © சாந்தி நிலையம் ✍ கண்ணதாசன் ♫ M.S.விஸ்வநாதன் 🎤 T.M.சௌந்தரராஜன் @ 1972 ⟫

---

வேலூரில்
சந்திப்போம்...
நாள் : 06/06/2015 சனிக்கிழமை
நேரம் : காலை 11 மணி
இடம் : வூரீஸ் கல்லூரி
விவரங்களுக்கு இங்கே சொடுக்கவும்...

---

புதிய பதிவுகளை பெறுதல் :

---

தொடர்புடைய எண்ணங்களின் வண்ணங்கள் சில :

முகநூல் மூலம் கருத்துக்களை பகிர :