நன்றி மறவாத நல்ல மனம் போதும்...

குறள் எழுதி விட்டுப் பதிவு எழுதுகிறாயா...? இல்லை பதிவுக்கேற்ற குறள் சொல்லுகிறாயா...?" இந்த பலரின் சந்தேகத்தைப் பல பதிவுகளில் கருத்துரையில் தெரிவிக்கிறார்கள்... உனது பதில் என்ன...?

இரண்டும் தான் மனமே... வேண்டுமானால் குறள் தெரியாமல் இப்பதிவை எழுதி விடுகிறேன்... குறள் எனது வாழ்க்கைக்கு வழிகாட்டி... வாழ்வில் பல சமயங்களில் அதை அனுபவித்து இருக்கிறேன்... உணர்ந்து இருக்கிறேன்... திருந்தியும் இருக்கிறேன்... சந்தித்த ஒவ்வொரு மனிதரிடம் ஏதாவது ஒன்றை கற்றுக் கொண்டு மறக்காமல் இருக்கின்றேன்... அவைகள் என்னவென்றால்... ஒவ்வொன்றாகச் சொல்கிறேன்... ஆனால் ஒன்று தான்...!


படிச்சிருந்தும் தந்தை தாயை மதிக்க மறந்தான் - ஒருவன் - படுக்கையிலே முள்ளை வச்சி பாத்து மகிழ்ந்தான்... பிடிச்ச முயல் அத்தனைக்கும் மூன்று காலென்றான்² - ஒருவன் - பெண்டாட்டியின் கால்களுக்குக் காவல் இருந்தான்... காவல் இருந்தான்² // ஒரே ஒரு ஊரிலே ஒரே ஒரு ராஜா // சொந்தமென்று வந்ததெல்லாம் சொந்தமும் இல்லை... ஒரு துணையில்லாமல் வந்ததெல்லாம் பாரமும் இல்லை...² நன்றி உள்ள உயிர்களெல்லாம் பிள்ளை தானடா... நன்றி உள்ள உயிர்களெல்லாம் பிள்ளை தானடா... தம்பி நன்றி கெட்ட மகனை விட நாய்கள் மேலடா... தம்பி நன்றி கெட்ட மகனை விட நாய்கள் மேலடா... நாய்கள் மேலடா... (படம் : படிக்காத மேதை)


⟪ © படிக்காத மேதை ✍ கண்ணதாசன் ♫ K.V.மகாதேவன் 🎤 T.M.சௌந்தரராஜன் @ 1960 ⟫

---

செய்யாமல் செய்த உதவிக்கு வையகமும்
வானகமும் ஆற்றல் அரிது (101)

ஏதோ என்னால் முடிந்த சில உதவிகளைப் பிறருக்குச் செய்கிறேன்... எந்த எதிர்பார்ப்பும் இல்லாததால், அதை மறந்தும் விடுகிறேன்... அதே சமயம் முன்பின் தெரியாதவர்களுக்கு நான் எந்த உதவியும் செய்யவில்லை... ஆனால் அவர்கள் எனக்குச் செய்த உதவிக்கு நான் என்ன செய்வது...? நன்றியையும் எதிர்பார்க்காத அந்த உன்னத உள்ளங்களுக்குக் கைம்மாறாக மண்ணுலகையும் விண்ணுலகையும் கொடுத்தாலும் சமம் ஆகாது...

காலத்தி னாற்செய்த நன்றி சிறிதெனினும்
ஞாலத்தின் மாணப் பெரிது (102)

சமம் ஆக விட்டாலும் அதற்கு ஈடாக, என்றும் நன்றி மறவாத உள்ளத்தோடு இருக்கிறேன்... காரணம் நான் நெருக்கடியான நேரத்தில் இருக்கும் போது, அவர்கள் செய்த சிறு உதவியை மறக்க முடியுமா...? பணமோ, பொருளோ அல்ல... அவை தொடராது... தொடரவும் முடியாது... வாழ்க்கைக்குச் சரியான பாதையைக் காண்பித்தலும், ஆறுதலான சில வார்த்தைகளும் கூட சின்ன உதவி தான்... அதனால் அந்த உதவியை, இந்த உலகத்தை விடப் பெரிதாக மதிக்கிறேன்...

பயன்தூக்கார் செய்த உதவி நயன்தூக்கின்
நன்மை கடலின் பெரிது (103)

மதிப்பது மட்டுமில்லை... என் மூலமாக அவர்களுக்கு என்ன பயன் கிடைக்கும்...? யோசித்துப் பார்த்தால் எதுவுமில்லை... எந்த எதிர்பார்ப்பும் இல்லையே... அன்பு ஒன்றே தான்... அப்படியானால் அவர்களின் அன்பினால் கிடைக்கும் நன்மையைக் கடலைவிட பெரியதாக நினைக்கிறேன்...

தினைத்துணை நன்றி செயினும் பனைத்துணையாக்
கொள்வர் பயன்தெரி வார் (104)

கடலளவு என்பது குறைவு தான்... அன்பிற்கு அளவேது...? அவர்கள் தினையளவு செய்த உதவிக்கு எவ்வளவு தான் உயர்ந்தாலும், கர்வம் ஆணவம் நெருங்காமல் இருக்காமல் இருப்பதற்குக் காரணம் என்ன...? நன்றியுள்ளவனாக வாழ்கிறேன் என்பதை நினைத்து பெருமிதம் அடைகிறேன்... இது மட்டும் போதுமா...?

உதவி வரைத்தன்று உதவி உதவி
செயப்பட்டார் சால்பின் வரைத்து (105)

போதாது... நேரம், காலம், காரண காரியம் பார்த்து அவர்கள் செய்த உதவியைப் பார்த்து நான் அவர்களுக்கு மறு உதவி செய்ய முடியுமா...? அவர்கள் செய்த சிறு உதவியை முழுதாக பயன்படுத்தி, வாழ்வில் முன்னேறி மகிழ்ச்சியாக வாழ்வது தான், நான் பெற்ற உதவிக்குத் தகுதியாவேன்...

மறவற்க மாசற்றார் கேண்மை துறவற்க
துன்பத்துள் துப்பாயார் நட்பு (106)

அந்த தகுதிக்குப் பரிசான பணிவு எனும் பண்பையும் கற்றுக் கொடுத்த அந்த குற்றமற்றவரின் உறவை நான் மறந்தால் மனிதனே அல்ல... எனக்குத் துன்பம் வந்த போது உறுதுணையாய் உதவியவர்களின் நட்பு எப்போதும் வேண்டும்...

எழுமை எழுபிறப்பும் உள்ளுவர் தங்கண்
விழுமந் துடைத்தவர் நட்பு (107)

எப்போதும் என்றால்...? ஏழேழு பிறப்பு என்று சொல்கிறார்கள்... யாராலும் பழிக்கப்படாத நல்ல குணங்களை உடைய பிள்ளைகளைப் பெற்றால், பெற்றோர்களுக்கு ஏழேழு தலைமுறைக்குத் துன்பங்களும் நெருங்காது என்றும் கூறுகிறார்கள்... அப்படியானால் அவர்களின் தூய்மையான நட்பை எப்பிறப்பு என்றாலும் தொடர்வதையே வேண்டுகிறேன்...

நன்றி மறப்பது நன்றன்று நன்றல்லது
அன்றே மறப்பது நன்று (108)

தொடர்வது மட்டுமில்லாமல், அவர்கள் எனக்குச் செய்த நன்மையை மறக்காமல் இருக்கவும் வேண்டுகிறேன்... அதை விட அந்த தூய்மையான நட்பில் சிறு களங்கம் உண்டானாலும், தீமை வந்தாலும் உடனே மறந்து விடுவது தான் மனப்பக்குவத்திற்கான அடையாளம்... அனுபவம் தந்த பாடத்தால் அதுவே சிறந்த வழி என்று உறுதியுடன் சொல்வேன்...

கொன்றன்ன இன்னா செயினும் அவர்செய்த
ஒன்றுநன்று உள்ளக் கெடும் (109)

வழி சில வேளையில் வலியாக மாறுகிறது...! முன்பு நன்மை செய்தவரே பின்பு நம்மைக் கொலை செய்வது போன்ற தீமையைச் செய்தாலும், மனதைக் காயப்படுத்தும் அத்துன்பம், அவர்கள் முன்பு செய்த சிறு உதவியை நினைத்துப் பார்த்தாலே மன்னிப்பு என்ற வார்த்தை சிதறி காணாமல் போகிறது...

எந்நன்றி கொன்றார்க்கும் உய்வுண்டாம் உய்வில்லை
செய்ந்நன்றி கொன்ற மகற்கு (110)

அப்படி நினைத்துப் பார்க்காமல், மீண்டும் தீமையைத் தொடர நினைத்தால், எனது கோபம் என்னையும் அழிக்கும்... எந்த நல்லவற்றையும் அழித்தாலும் அவர்களுக்குப் பாவத்தைக் கழுவ வழிகள் உண்டு... ஆனால், ஒருவர் செய்த உதவியை... அதுவும் பிறர் பாராட்ட வேண்டும் என்கிற நோக்கத்தோடு இல்லாமல், எதையும் எதிர்பாராமல் மனம் விரும்பி செய்யும் உதவியை மறந்து தீமை செய்பவனுக்கு, பாவத்தைக் கழுவ எந்த வழியும் இல்லை...

---

நண்பர்களே... குறள்களைப் படித்துத் தெளிவு பெற ஒவ்வொரு → ♥ ← இதயத்தின் மேல் சொடுக்கினால் குறளை படிக்கலாம்... (கைப்பேசியில் படிப்பவர்களும்) அதிகாரம் 11 - செய்ந்நன்றியறிதல்... நன்றி...

---

பொன் பொருளைக் கண்டவுடன் வந்த வழி மறந்து விட்டு, கண் மூடிப் போகிறவர் போகட்டுமே... என் மனதை நான் அறிவேன்... என் உறவை நான் மறவேன்... எது ஆன போதிலும் ஆகட்டுமே... நன்றி மறவாத நல்ல மனம் போதும்... என்றும் அதுவே என் மூலதனம் ஆகும்...



⟪© நினைத்ததை முடிப்பவன் ✍ அ.மருதகாசி ♫ M.S.விஸ்வநாதன் 🎤 T.M.சௌந்தரராஜன் @ 1975 ⟫

---

புதிய பதிவுகளை பெறுதல் :

---

தொடர்புடைய எண்ணங்களின் வண்ணங்கள் சில :

முகநூல் மூலம் கருத்துக்களை பகிர :